Challenge - ELAN Recumbents BV Chamsin 700C

In mei heb ik mijn spiksplinternieuwe Chamsin bij Hans van Elan/Challenge opgehaald. De mijne is uitgevoerd met Rohloff 14 versnellingsnaaf, aluminium stoel met Ventisit kussen, spatborden, SON dynamo en goede B&M verlichting en weegt dan ca. 20 kg. Deze uitrusting heb ik genomen om dagelijks tussen Nijmegen en Arnhem te pendelen, in alle seizoenen. Lekker betrouwbaar was het doel en ook in de donker kan ik het RijnWaalPad goed vinden. Het dagelijks pendelen viel tegen, aangezien ik wegens de COVID-19 pandemie niet meer naar kantoor mocht... Inmiddels heb ik toch ruim 1200 km gefiets en denk ik wel wat te kunnen melden over hoe de fiets mij bevalt. Van 2012 tot 2017 had ik een Nazca Cruiser, dus dat is mijn referentiekader. Na vijf jaar met plezier op de Cruiser te hebben gefietst, en na zo'n 12.000, had ik wel al het idee dat mijn volgende ligfiets toch iets anders zou worden. Ik wilde nog steeds een bovenstuur (onderstuur vind ik te zenuwachtig met 1-handbesturing), liever een groter voorwiel omdat die makkelijker rechtdoor zal gaan bij slechter wegdek, sowieso achtervering en een bagagedrager voor de Radical tassenset die ik inmiddels had en goed gebruikte, betere remmen dan de V-brakes, kettinggeleiding via rollen ipv kromme buizen, zo mogelijk nog meer ventilatie dan een ventisit kussen al bood. Naast de Chamsin heb ik ook de Nazca Gaucho getest toen ik dit jaar op zoek was naar een nieuwe fiets. Er zijn hoofdzakelijk twee redenen waarom ik deze fiets gekocht heb en niet de Nazca Gaucho. Allereerst is de zitpositie van de Chamsin iets lager, waardoor ik net wat stabieler mijn voet(en) aan de grond zet. Ik had ook het idee dan de Chamsin net wat stijver is en ik mijn krachten beter overgedragen krijg naar het achterwiel bij een sprintje. Daarnaast woon ik in Nijmegen, dus is Elan/Challenge gewoon bij mij om de hoek :-). Na die 1200 km kan ik zeggen dat ik heerlijk fiets op de Chamsin, zowel voor de 2x17 km woon-werk als langere tochten (2x105 km maximaal tot nu toe). De lage zithouding heeft me al meerdere keren gered bij rare stopplekken zoals het bij de oversteek van een weg die net wat hoger ligt dan het fietspad. De zithouding is comfortabel, ook na 105 km. Ik kan inderdaad beter over onverharde paden rijden, het voorwiel graaft zich minder snel in. Dit zal ook geholpen worden door de 42 mm breede Schwalbe Marathon Supreme banden, op de Cruiser had ik 37 mm Marathon Plus. Op het asfalt lopen de Supreme banden lekker soepel. Ik had nog wel even wat instelwerk aan de luchtvering, maar inmiddels weet ik hoeveel druk ik nodig heb bij standaard uitrusting (Radical toptas met veel boterhammen, schone kleding en laptop) en bij de vakantieuitrustig (volgeladen Banaan L erbij). Op de vakantieinstelling rijden zonder veel belading resulteert in vrijwel geen vering en zeer gebrekkig comfort. Het is dus van belang om op vakantie altijd het pompje bij te hebben voor als je eens een dag met minder bagage rijdt. De Rohloff naaf werkt heerlijk, nooit meer last van vergeten te schakelen voordat je stil staat. Ik heb ook het idee dat de extra weerstand heel erg meevalt. Waar ik nog steeds niet aan gewend ben is de ratel van de Rohloff in de 7e versnelling, en minder in de 6 en 5 en volgend. Omdat de naaf inwendig als 2x7 is uitgevoerd heb je in de 7e versnelling alle mogelijke tandwielen in de naaf aan het draaien en daardoor maakt het wat meer geluid. Bij kunstmatige heuvels (bruggen) kom ik meestal niet lager dan de 8e en merk ik het niet, maar in Arnhem net voor mijn eindbestemming heb ik nog een pittiger heuveltje en moet ik toch even kort terug. Wellicht dat ik in de nabije toekomst ook dit heuveltje in de 8 haal. Bij kruissnelheid van 29-33 km/uur fiets ik in de 11, de direct versnelling met >98% efficiëntie. Als ik flinke zweterige handen heb, dan lukt het niet altijd om de Gripshifter te draaien omdat ik doorslip, dus ik moet nog eens op zoek naar een oplossing daarvoor. Ik denk dat bukfietsers die probleem niet ervaren doordat ze meer op het stuur leunen, bij het bovenstuur zit de shifter zo ver naar binnen dat je niet de ideale houding hebt voor je arm/hand om kracht uit te oefenen. Bij het bovenstuur mis ik de instelbare eindstop zoals de Cruiser had. Het stuur van de Chamsin wordt omhoog gehouden door de klemkracht, maar dit betekend dat het opklappen daardoor ook zwaar gaat. Als je nog spullen op je stuur monteert heb je meer klemkracht nodig om het stuur omhoog te houden. Hier ga ik binnenkort eens met Hans over in conclaaf. Het stuurtje is ook wat breed, wellicht dat ik deze nog eens inkort. De Chamsin wordt standaard geleverd met Avid BB7 mechanische schijfremmen. Hiervoor reed ik veel in de bergen op een crosshybride met Avid Elixir 5 hydraulische remmen. Deze ervaarde ik als goed te controleren in afdaling. Ik verwachte significante vermindering van de controle bij mechanische schijfremmen, maar dit valt (bij de BB7) reuze mee. Bijkomend voordeel is dat de remblokken veel verder openen waardoor aanlopen vrijwel uitgesloten is, iets dat ik bij de Elixirs wel regelmatig had en moest oplossen. In de vrijloop loopt de ketting met een stuk minder wrijving via de kettingrollen dan ik bij de Cruiser gewend was via de kromme buis (voor de retour). De naafdynamo van SON loopt als een zonnetje, waar ze om bekend staan. De B&M IQ-XS verlichting heb ik in dit seizoen slechts 1 keer gezien maar slecht in de schemering, alhoewel deze overdag ook gewoon aangaat op dagmodus. Dus die moet ik nog echt gaan ervaren in de winter. Voor de aankomende herfst en winter overweeg ik nog een de Streamer van HP Velotechnik aan te schaffen zodat ik droger en warmer blijf.